کد مطلب:29801 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:92
علی علیه السلام فرمود:«سوگند به آن كه خدایی غیر از او نیست، هر آینه [ این سپاه] بر بصریان، غلبه خواهد كرد و طلحه و زبیر را خواهد كشت و از كوفه شش هزار و پانصد و پنجاه مرد - یا "پنج هزار و پانصد و پنجاه نفر" كه تردید از اجلح است - برای یاری شما خارج خواهند شد». از این سخن، تردیدی در دلم افتاد. وقتی جنگجویان از كوفه آمدند، به استقبالشان شتافتم و [ پیش خود] گفتم:دقّت خواهم كرد. اگر چنان باشد كه علی می گوید، حتماً آن را [ از پیامبرصلی الله علیه وآله] شنیده است، و گرنه، حیله جنگی است. یكی از سپاهیان را دیدم و [ درباره شمار آنها از وی] پرسیدم. سوگند به خدا كه او درنگ نكرد و آنچه را علی علیه السلام گفته بود، او نیز گفت. این از جمله چیزهایی بود كه پیامبر خدا به او خبر داده بود.[1]. 5846. الأمالی - به نقل از مِنهال بن عمرو -:مردی از قبیله تمیم به من خبر داد و گفت:ما با علی بن ابی طالب علیه السلام در منطقه ذو قار[2] بودیم و فكر می كردیم كه امروز، غافلگیر خواهیم شد. علی علیه السلام فرمود:«سوگند به خدا، بر این گروه، پیروز خواهیم شد و این دو نفر (طلحه و زبیر) را خواهیم كشت و سپاهشان را از بین خواهیم برد». مرد تمیمی گفت:پیش عبد اللَّه بن عبّاس آمدم و گفتم:به پسر عمویت بنگر و ببین چه می گوید. [ ابن عبّاس] گفت:شتاب نكن و ببین چه می شود. وقتی جریان بصره، همان گونه [ كه علی علیه السلام گفته بود، ] تمام شد، پیش ابن عبّاس آمدم و گفتم:پسر عمویت را جز راستگو ندیدم. [ ابن عبّاس] گفت:وای بر تو! ما یاران پیامبرصلی الله علیه وآله پیش خود می گفتیم كه پیامبرصلی الله علیه وآله با وی هشتاد عهد كرده است و چیزی از آنها را به هیچ كس جز او عهد نكرده است. شاید این، یكی از آنها باشد.[3]. ر. ك:ج 5، ص 170 (پیوستن نیروهای كوفه به امام).
5845. المعجم الكبیر - به نقل از اَجلح بن عبد اللَّه، از زید بن علی، از پدرش، از ابن عبّاس -:هنگامی كه در بین راه بصره، خبر طرفداری مردم بصره از طلحه و زبیر به گوش یاران علی علیه السلام رسید، بر آنان گران آمد و ترسی بر دلشان افتاد.